özge
havucun içindeki tatlı beyaza güvenme
gayretli çocukların dizleri fena kanar düşünce.
yüzüğünün içinde ilk aşkına döktüğün gözyaşları
zehredebilir geriye dönmek bugünün tatlarını
gitmek bir tarihe bürünmüşse,
deniz duru da olsa
kötüye rotalamalı gemileri yine de
özgürlüğe kanarak, bırakma annenin ellerini
salıncak gücündeki iki yeşil dal bile
aldatmamış mıydı üzerinden atarak seni
ömür boyu hapis bu oyunun adı
ama cinayet işlemeden
okumazlar bu gerçeği adamın yüzüne...
- Dirik, Özge: “Özge”, Hece, Nisan 2003, Sayı 76, s. 67