özge

havucun içindeki tatlı beyaza güvenme
gayretli çocukların dizleri fena kanar düşünce.

yüzüğünün içinde ilk aşkına döktüğün gözyaşları
zehredebilir geriye dönmek bugünün tatlarını

gitmek bir tarihe bürünmüşse,
deniz duru da olsa
kötüye rotalamalı gemileri yine de

özgürlüğe kanarak, bırakma annenin ellerini
salıncak gücündeki iki yeşil dal bile
aldatmamış mıydı üzerinden atarak seni

ömür boyu hapis bu oyunun adı
ama cinayet işlemeden
okumazlar bu gerçeği adamın yüzüne...


  • Dirik, Özge: “Özge”, Hece, Nisan 2003, Sayı 76, s. 67