Rötar

Ağır sıklet hüzünler yarışırken,
hep ortalamaydı akan yaşlarınız.
Fotofiniş seslenince usulca,
taçlandı gözlerinizde asılı bebekleriniz.

Islanan güneş kurularken bedenini,
ayazlarınız oldu ayakları çıplak.
Tüm şarkılar gitmeye öykünse,
bahçıvanın türküsü kalırdı size;
vefalı bekleyişlere gebe.

Anaokuldan terk bir bedenin içine,
yakışmayınca büyük göğüsleriniz,
iki yumruğun kalbe daha çok benzediğini anladınız,
tek yumruğunuzun yalnızlığına küsüp.

Trenleriniz hep son istasyon sandı ilkini.
Gerçek sonlarda daha yorgundunuz kaplumbağadan.
Hem sizi rakip belleyen bir tavşanınız da olmamıştı.
Güller taşımaya başladınız vagonlarda; savaş gülleri.

Su dolu vagonlara yetişmek için,
nasırlaştırdınız aylak raylarınızı.
Bir ucuz bilmecesine geçmişin,
pazarladınız tüm sebillerini geleceğin.

Sahipsiz çocuklarınız oldu,
pıhtılaşmış gül yapraklarının çapkınlarından.
Yoksul bir tarlaydı yüreğiniz,
ne ektiyseniz; karın tokluğu biçtiniz..

Şubat-2001

• Dirik, Özge: "Rötar", Dergi@Net internet dergisi, Ocak-Şubat 2002, Sayı 19.
• Dirik, Özge: "Rötar", Ağır Ol Bay Düzyazı, Mart-Nisan 2002, Sayı 8.
• Dirik, Özge: "Rötar", Hece, Aralık 2002, Sayı 72, s. 96.