replik

Dört duvar körüklerken bedeninizi,
gözlerinizin yirmibin fersah içinde,
yastığınızın bir ucunda “apranax fort”,
bir ucunda ben uyuşurdum sizi hayata.

Paylaşmadığınız çocukluğunuzdu,
benden salına salına ırayan.
şimdilerin siyah tuvaline bulaştırmadığınız elleriniz vardı,
hep birilerine yakın diye sıcak.

Bayramın ilk günü yeni giysileriyle evden kaçan,
masum zenginliklere ikametliydi kalbiniz.
Ağlayan fotoğraflarla babanızı kandırıp,
tüm tatlılarına sahip oldunuz bir çocukluğun.

Batan bir gemiden, denizdekilere uzanan bir el kadar
anlamsızdı bazen gülümsemek.
Hiç anlamadınız,
yoksul babası ağlar diye gizli gizli,
bir çocuğun elma şekerlerinden kaçırdığı gözlerini...

• Dirik, Özge: “Replik”, Hece, Ağustos 2002, Sayı 68, s. 78.