ferman

Bursa ve siz
Bir çiçeğin ilk kökleri idiniz,
Zamanla uzaklaşıp derinlere gömüldünüz

Sancılıydı tarihin doğurgan karnı,
Eteklere asılan gecekondularda yaşandı,
Betonun yasladığı yeşile hükmü.

Bursa ve siz
Dağın tanıklığında yüz sürdüğüm aşk,
Gölgelere bıraktığım kahkahalardınız.

Deva-sa sularınızda büyüttü içini
Yüreği lüle lüle kokan gençliğim,
Sırrını dağa bağırsa, şehir
Şehre bağırsa, dağ gücenirdi

Çınar altı umutlarımı toplayıp,
Dost fakiri kulaklarımı çınlatan
Bursa ve siz
Bir mısradan daha fazlaydınız.

Adınıza orta yollu teselliler düşlerdim
İçimdeki konuşma çizgilerinden
Beyaz bir eldivendi şarap lekeli kalbim
Çıkartıp, bu kente gömdüm.

Bursa ve siz
Aşka kurgulu üçgenin hipotenüsünde oynadığım,
Tehlikeli bir oyundunuz.

• Dirik, Özge: “Ferman [Bursa ve Siz]”, Ahmet Hamdi Tanpınar ve 2002 Bursa Şiirleri, Bursa Osmangazi Belediyesi Yayınları, İstanbul, 2003, s. 135.