ikincil ruhla pisuar buluşmaları-15

Kontrollü kopya değilim ben, yedi aylığım, üç kilo doğan yedi aylıklardan. Hem annemle babam benden yedi ay önce de evlenmemişler. O yüzden sevmem pek bekletilmeyi, bir daha olmasın.

Eşin hamile. Dün gazeteyi aradım seni evde bulamayınca. Kadınlar olgunlaştıklarını iddia ederler hamileliklerinde. Fiziksel güzelliklerini kaybedince tüm silahlarını kaybediyorlarmış gibi. İçlerindeki yaratığın onları kemirdiği herkesçe bilinince isteklerine istek katıp hiç olmadığı, hiç olmayacağı kadar kendilerine benzerler. Bu olgunlaşma sayılabilir bir anlamda, ayna tutarlar içlerine. Ama bunu vitamini bol gözler görebilir yalnızca, vitamini bol, uyuşturucusu az gözler. Tanrıya şirk koşarlar, ah hamilelik en büyük günah olabilir bir anda.

Dokuz ay içinde, tüm sorunlarla başa çıkabilecekmiş havasında bir mimik yerleşecek senin de suratına. Dayanılmaz, bağışlanması zor, içi boş bir mimik. Her hareketinde göz ucuyla onu izlediğini bilecek, hayatınızın en sarmasarışık, en sırnaşık hali.

İçindeki canlı için ona daha çok değer vermen hiç acıtmayacak onu. Bundan daha ilginci bunu bilip, senin de hiç şaşırmaman, gizlemeye çalışmaman olacak yapmacıklıklarını. Dokuz ay boyunca kör dövüşü.

Eğer doğumda, doktor çıkıp da “Elimizden geleni yaptık ama bir tercih yapmak zorundasınız; Eşiniz mi? Çocuk mu?” derse üçüncü şıkkı sor ona. Eğer varsa üçüncü şıkkı seç, halihazırda iki hüznün de varken, boğaza git rakı-balığa. İlk aşkını da çağır. Ağla ona. Eli yüzünde dolaşsın muzip bir gülüş içinde.