Acıortay

başımın çaresi; hoş geldin.
padokta sakatlanan kusurlu ruhum
arkandan bakmayı öğretemedi gözlerine

dokuz yıldır hamileydin ayrılığa
canın çekiyordu sahipsiz acıları
tekmelemeyi kesmiş olmalı artık
içindeki afacan sızı

karnındaki hesapsız gelecek çıldırınca
kapı kapı aradın şehirde ayakkabılarımı
bak ne güzel de buldun
limanında volta atan gemiyi

evime yerleştirdiğin son mayındı
yasal bir “boş ol” kâğıdı
veda mektubunla yan yana koyunca
gözyaşıydı sanırım, birden patladı.

iki pire uzunluğundaki hayatım
nasıl da çevrelemiş umudumun dağarcığını
bir generalin kostümlü intihar sahnesinden
naftalin kokusu ve alyanstı, ayrılan.

başımın çaresi, güle güle.
bakma “şiddetli geçimsizlik” oldu adı
bir kozaya sığmayacak kadar büyümüştük
ortalayınca her acıyı,
geceyarıları.