stiriptiz

körelen kalemin sonunu bilirsin
adına yeltenir bu şiirin.
süslü süslü soyar tanrı
hiç düşürmeden kabuğunu
yasak bir elmadır dünya
ucuz bir pompa
o kalp dediğin.

molasız yolculuklara bulanan migren
tepeden tırnağa bir vasiyet olacaksın sen
toprağın altına süpürülen.
rakıdır ömrünün deformatik beyazlatıcısı
cahit sıtkı’dan dinle bir de
yarısı bitmiş yetmişliğin garip sırlarını.

ölü ata nal çakan bir bekleyiş bu
birazdan seslenir erdemin hemşiresi
“nurtopu gibi bir hiç’iniz oldu”
bulamayınca İstanbul’da toprağı
–sen– yapmış tanrı, bir yıldırımı...