ikincil ruhla pisuar buluşmaları-9

Bir beynin gidebileceği her yere otobüs kaldırıyorum soğancığımdaki garajdan. Ama tahmininiz üzre sefer sayıları değişiyor. Bu aralar yok satıyor intihar istikameti. Doluluk kapasitesi %100’e yakın sanırım.

Ortalama bir beyinle bu ülkede yaşamak meziyetine sözüm yok tabii, ama ben piyango biletinin sahte olduğunu bile bile o bileti satın alanları da gördüm. Yani sahte umuda bile gel-geç diyenleri anlayabilmenin sırrını gidin peygambere sorun, beş taneden az virgülle bir cümle kurabilirse, gelin sonra sataşın bana.

İki tane arkadaşım vardı ilkokuldayken. İkisi de kan kardeşimdi. Birbirimize acı vererek, acılarını acılarıma değdirerek bağladık kardeşliğimizi. Sevgililerimle de sürdürdüm bu geleneği, zaman zaman kan akmasa da. Biz acıyarak büyüyoruz efendim, kanayarak. Dallarına bağladığımız kurdeleler kangren ediyor ağaçlarımızı. Resti görülmüş bir kupa ası gibi karemizi arıyoruz.

Hile bulaşmış tuttuğumuz zarlara, kız çıkmıyor artık hiçbir coşkumuz, tirbuşon ruhumuz “ilk ben değeceğim şaraba” diyor.

Yoklamalarda hepimiz samanız efendim, Saplar öne çıksın lütfen, Bizsek söyleyin, ittirin bizi öne, ittirin.

Efendim..?